Ύστερα από τη Χολέρα και την Πανούκλα πιο επικίνδυνη αρρώστια είναι η Διφδερίτις την οποίαν ονόμασαν έτσι γιατί παρουσιάζει μέσα στο στόμα τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζει και στον άνθρωπο.
Όταν προσβληθεί μία κότα, από διφθερίτι στην αρχή παρουσιάζεται μελαγχολική με αδυναμία και ανορεξία. Σιγά σιγά η αδυναμία αυτή αυξάνει, η κότα ζητάει να μένει μοναχή της, έχει τα πούπουλα ανασηκωμένα, το κεφάλι και το λαιμό χωμένα στο κορμί και την ράχη καμπουριαστή. Η ανάσα της κάνει ένα σφύριγμα και καταπίνει με μεγάλη δυσκολία. Τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα τα βλέπει κανείς και σε άλλες αρρώστιες. Εκείνο πού ιδιαιτέρως μας δείχνει πώς ή αρρώστια είναι διφθερίτις είναι αυτά που παρουσιάζονται στο λαιμό της, τα μάτια της, τα ρουθούνια της. Αν ανοίξουμε το στόμα του άρρωστου πουλιού στην αρχήν το βλέπουμε όλο ερεθισμένο και φλογισμένο, επάνω δε στην γλώσσα παρατηρούμε μικρούς σταχτοκίτρινους λεκέδες σαν εξάνθημα σπειρωτό. Οι λεκέδες αυτοί μεγαλώνουν γρήγορα και ξαπλώνοντας γεμίζουν το στόμα και μάλιστα στο βάθος του. Σε 2-3 ημέρες γίνονται μάζες κιτρινωπές, σαν σάλιο πηγμένο και κολλημένο στα διάφορα μέρη του στόματος και μοιάζουν σαν τις πλάκες της διφθερίτιδος του ανθρώπου. Πολλές φορές αυτές οι πλάκες σχηματίζουνε γύρω τους ένα περιθώριο κόκκινο, ξεκολάνε εύκολα και τότε στη θέση τους φαίνεται μια πληγή κατακόκκινη πρησμένη και χωμένη μέσα στις σάρκες του στόματος.
Όταν φθάσει στο σημείο αυτό το άρρωστο πουλί, δεν μπορεί πια να καταπιεί τίποτε, κρατά μισοανοιχτό το στόμα του, που από τις γωνιές του τρέχει ένα σάλιο σαν μύξα με αφρούς. Μη τρώγοντας η κότα αδυνατίζει ολοένα έως ότου ψοφάει από νηστεία.
Από το στόμα το κακό ξαπλώνει μέσα στο λάρυγγα, αρχίζει η διάρροια και συχνότερα παθαίνουν τα μάτια και τα ρουθούνια, μάλιστα πολλές φορές αρχίζει πρώτα από αυτά.Τα μάτια τότε κοκκινίζουν, τα ματόφυλλα πρήζονται και μένουν κολλημένα από ένα πηχτό άσπρο υγρό, η κόρη του ματιού θολώνει και το πουλί στραβώνεται τέλεια, ενώ από τα ρουθούνια του τρέχει ένα υγρό σαν γάλα.Στην άλλη μορφή, τη χρόνια, περνούμε είδηση για την αρρώστια, όταν αρχίσει να παθαίνει το στόμα και τα μάτια.Η πρώτη, η οξεία μορφή, διαρκεί 5-8 ήμερες, η άλλη μπορεί να διαρκέσει και ένα μήνα.
Πουλιά άρρωστα από διφθερίτιδα, όταν είναι μάλιστα δυνατά και καλοθρεμμένα, μπορούν να γιατρευτούν. Τα περνούμε ένα-ένα και με ένα τσιμπιδάκι προσπαθούμε να τους βγάλουμε τις πλάκες πού έχουν μέσα στο στόμα, τις πληγές που μένουν τις αλείφουμε με ένα ξυλαράκι τυλιγμένο με βαμβάκι καθαρά βουτημένο με βάμμα ιωδίου ή διάλυση φαινικού οξέος 2% ή με νέφτι. Επειδή όμως οι πλάκες αυτές ξαναγίνονται με μεγάλη ευκολία, γι' αυτό πρέπει να κάνουμε αυτή τη θεραπεία κάμποσες φορές έως ότου θεραπευτεί το πουλί.
Και για την αρρώστια αυτή πρέπει να κάνουμε ότι και για τις άλλες, δηλαδή, να ξεχωρίσουμε αμέσως τις άρρωστες κότες, να απολυμάνουμε καλά το κοτέτσι βγάζοντας τις γερές κότες για 8 - 10 ημέρες από το κοτέτσι, εάν δε η αρρώστια είναι πολύ προοδευμένη στις άρρωστες κότες, τότε καλό είναι να τις σφάξουμε και να τις θάψουμε βαθειά μαζί με ασβέστη.
Πηγή: Η κόττα-Α. Παρασκευόπολου-Αθήναι 1949
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου