Η αρρώστια αυτή, είναι εν είδος διφθερίτιδας, αλλά εξωτερική του δέρματος.
Παρουσιάζεται ως ένα εξάνθημα, το οποίο βγαίνει προ πάντων στη βάση της μύτης, στο λειρί, στα χαρχάλια, γύρω στο αυτί και στα ματόφυλλα. Πολύ σπάνια φανερώνεται και σε μέρη που είναι σκεπασμένα από φτερά. Στα μέρη πού παρουσιάζεται αυτή η αρρώστια, βγαίνουν σπυριά μεγάλα σαν ένα κεφάλι καρφίτσας έως ένα σπυρί καλαμποκιού, σταχτοκίτρινο, τα οποία σκεπάζονται, έπειτα από λίγο καιρό, με μια κρούστα σκούρα και έχουν μέσα τους μία κίτρινη ύλη. Πολλές φορές, όταν βγαίνουν το ένα σιμά στο άλλο, φαίνονται σαν μία μεγάλη κρεατοελιά.
Εάν η αρρώστια πιάσει στα ματόφρυδα, τότε αυτά πρήζονται, φλογίζονται από μέσα και τσιμπλιάζουν.
Όταν η Ευλογία των πουλιών είναι πολύ ξαπλωμένη, το αρρωστημένο πουλί αδυνατίζει, το πιάνει πυρετός, γίνεται αναιμικό και ψοφάει από μαράζωμα .
Εάν αντέξει στην αρρώστια τα εξανθήματα της Ευλογίας ξηραίνονται και πέφτουν, το δε πουλί που έπαθε την ευλογία δεν ξανά κολλάει.
Η αρρώστια αυτή δεν είναι πολύ επικίνδυνη και γιατρεύεται εύκολα αλείφοντας τα σπυριά με βάμμα ιωδίου, νέφτι και βενζίνη, μάλιστα καλό θα ήταν να μεταχειριζόμαστε πότε το ένα και πότε το άλλο. Είναι απόλυτος ανάγκη να γίνει απολύμανσης του κοτετσιού, ασβέστωμα και χώρισμα των άρρωστων πουλιών.
Πηγή: Η κόττα-Α. Παρασκευόπολου-Αθήναι 1949
Παρουσιάζεται ως ένα εξάνθημα, το οποίο βγαίνει προ πάντων στη βάση της μύτης, στο λειρί, στα χαρχάλια, γύρω στο αυτί και στα ματόφυλλα. Πολύ σπάνια φανερώνεται και σε μέρη που είναι σκεπασμένα από φτερά. Στα μέρη πού παρουσιάζεται αυτή η αρρώστια, βγαίνουν σπυριά μεγάλα σαν ένα κεφάλι καρφίτσας έως ένα σπυρί καλαμποκιού, σταχτοκίτρινο, τα οποία σκεπάζονται, έπειτα από λίγο καιρό, με μια κρούστα σκούρα και έχουν μέσα τους μία κίτρινη ύλη. Πολλές φορές, όταν βγαίνουν το ένα σιμά στο άλλο, φαίνονται σαν μία μεγάλη κρεατοελιά.
Εάν η αρρώστια πιάσει στα ματόφρυδα, τότε αυτά πρήζονται, φλογίζονται από μέσα και τσιμπλιάζουν.
Όταν η Ευλογία των πουλιών είναι πολύ ξαπλωμένη, το αρρωστημένο πουλί αδυνατίζει, το πιάνει πυρετός, γίνεται αναιμικό και ψοφάει από μαράζωμα .
Εάν αντέξει στην αρρώστια τα εξανθήματα της Ευλογίας ξηραίνονται και πέφτουν, το δε πουλί που έπαθε την ευλογία δεν ξανά κολλάει.
Η αρρώστια αυτή δεν είναι πολύ επικίνδυνη και γιατρεύεται εύκολα αλείφοντας τα σπυριά με βάμμα ιωδίου, νέφτι και βενζίνη, μάλιστα καλό θα ήταν να μεταχειριζόμαστε πότε το ένα και πότε το άλλο. Είναι απόλυτος ανάγκη να γίνει απολύμανσης του κοτετσιού, ασβέστωμα και χώρισμα των άρρωστων πουλιών.
Πηγή: Η κόττα-Α. Παρασκευόπολου-Αθήναι 1949
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου